"La Bonne Chanson" de Fauré montras liajn fortajn kaj dramajn aspektojn. Tiu estas tre rara pri liaj kompozicioj.
Krome rare, li aranĝis sian akompanon, de piano sola ĝis piano kaj arĉqkvinto (2 violonoj, aldoviolono, violonĉelo kaj kontrabaso) . Sed li pentis sian aranĝadon.
Ni povas aĉeti kelkajn diskojn de tia araĝita eldono. Mi havas du ludojn de la deldono. Fauré preferis la simple pianan akompanon, kaj multaj personoj pensas tial, tamen lia traktado de kordinstrumentoj montras sian magion de harmonioj en kelkaj kantoj.
Ekzemple, la akompano estas nur kordoj sen piano en "Une Sainte en son auréole" . La tekniko fortigi la efekton de lia amata simkopopulso and hemiolo. Krome, "N'est-ce pas?" estas triuno, kiu estas komponista de kanto, piano kaj kordoinstrumentoj, kaj la triuno montras sian plej belan metodon kun plezuro el liaj verkojn. Mi kredas, ke li lernas stilon de la posta pianokvinteto el la aranĝo.
Lernejo de Marinkjo > Ĉambro de Fauré > La Bonne Chanson
