Senmilite!

Mi, kontraŭ la lastatempa situacio en-kaj eksterlanda, esprimas mian firman sintenon resti “senmilita”.

En la 11a de septembro, t. n. “teroristoj” rabokaptis aviadilojn, oferante sian vivon kaj tutan estontecon. kaj alkraŝis kune kun la pasaĝeroj kontraŭ la WTC-konstruaĵojn en Novjorko kaj kontraŭ Pentagonon. Tio rezultis, ke pereis ĉikaŭ dek mil homoj.

Mi tamen ne povas simple aprobi tion, ke oni nur malaprobu kaj kondamnu la agon de la teroristoj;.

Ĉar tio estis senhelpa proĉagrena vivofera ago de la “teroristoj” kontrau la ĝisnuna senbrida fiagado de Usono, kaj oni ne povas solvi la terorisman afenon, tiel longe dum oni estas indiferentaj pri ties fundamentaj problemoj.

Mi sentas grandan kordoloron, neesprimeblan per tia vorto kiel “kondolencoj”, al la malfeliĉego de la viktimoj, kiuj, ne havante rilaton kun ŝtatoj, renkontis tamen hazarzan tragedion, envolviĝinte en la terorismo.

La usona registaro deklaris militon kontraŭ la afero kiel venĝon, kiu alivorte setas nenio alia ol pli granda ŝtana terorisima, kaj ankaŭ a japana ĉefministro Koizumi tuj esprimis sian subtenon kaj partoprenon en la agado.Tio ĉi tamen estas agado, kiu sin direktas tute malantaŭen, kaj povas nur estigi alian novan terorismon.

Mi, estante unu senpotenca homo individua, nun decidis en la profundo de mia koro, ke mi restu obstine en la sinteno “senmilita”, kaj nun mi tion deklaras sincere kaj tutkore.

2001-09-25

MUKAI Kou